شرمش باد

زد و خرد با مهران

به دنبال گفتکوی سازنده است و از حق مسلم خود نمی گذرد

بوی خشونت فوران می کند و نیاز است چند گنده لات آورد

سمکو قمه اش اریجینال نیست و واهمه ای از آن ندارد

اینکه نوک آی غم خود را نشان دهد که ذولفقار پیشش پشم نبود زیر بغل پویان است

قربون خنده های شاداب میرود و در کوچه ای گم میشود

سمکو میفهمد که شاداب دارد از زیر چادر به او پا میدهد و حسابی مخکم با تمام وجود زنجیر میزند

می آید و مراحم عشوه های آنان می شود و قه قه می خندد

سم می خواهد قمه اش را در بیاورد

آخه روم نمیشود

شیر کردم بیاین بینین

شاخ می شود و با کف دستی می زند تو دهن سمکو و باز می خندد قش قش

شلوارش را برای فشردن مهران در بیاورد انگار