bakit ang dali maging masaya in front of all those people? pero pag napapaisip ka, ang dami palang malulungkot na bagay na nilalagpasan mo lang at kinukumkom lang at nagpapatong patong?
now i realize how alone i am in reality -.- yung thought na akala mo marami kang kaibigan at friendly ka (na totoo naman talaga) pero karamihan ng akala mo kaclose/friends mo, di pala talaga?
of all the things i hate. ang pinakaayoko pa ang ginawa sakin. pinaasa lang ako =)) tas naging rebound lang pala. tas di ako kinausap para lang itigil yung shit sa side niya at guilt of rebounding )